Neste video podedes ver nuns minutos o que foi a evolución dos homínidos durante dous millóns de anos ata chegar ao que agora somos...
Páginas
- PORTADA
- LINGUAS
- A PREHISTORIA
- A PREHISTORIA EN CAMBRE
- A CULTURA CASTREXA
- OS ROMANOS
- MAPAS
- T.1RELEVO E RÍOS DE GALICIA
- T.2 CLIMA, VEXETACIÓN E FAUNA DE GALICIA.OS ESPAZOS PROTEXIDOS DE GALICIA
- T3.POBOACIÓN E ECONOMÍA DE GALICIA
- WEBQUEST
- OS SERES VIVOS
- T.9 OS SERES VIVOS
- T.10 OS ANIMAIS
- IDADE MEDIA
- A REPRODUCIÓN DAS PLANTAS
viernes, 21 de septiembre de 2012
miércoles, 19 de septiembre de 2012
A PREHISTORIA NO CONCELLO DE CAMBRE
No Neolítico ou Idade da pedra puída os antigos cambreses deixaron mostras claras da súa presencia.
Esta época é a da cosntrución de dólmenes.
En Galicia os dólmenes reciben diferentes nomes- medoña, medorra, anta, mámoa, segundo se refira ás pedras que forman a estructura ou ao conxunto funerario. Cando falemos de "anta" estarémonos a referir áo espacio interno, a chamada cámara. O termo "mámoa" refírese ao túmulo, ne dicir, ao conxunto formado polas pedras e terra que o cubren e esconden no seu interior unha cámara foormada por grandes pedras.
No concello consérvanse mámoas (montículos de terra que soterran un dolmen co correspondente enterramento) en Santa María de Vigo e unha necrópole megalíttica entre os concellos de Cambre, Carral e Culleredo.
Existe tamén un posible MENHIR ou pedrafita que marca os límites entre catro parroquias, o chamado Marco da Fonte Salgueiras, en Altamira.
imaxe obtida do blog de Ramon Boga (http://dolmensedemaisfamilia.blogspot.com.es/2012/05/marco-de-fonte-salgueiras-carral-cambre.html)
Existen documentos da época medieval no que se recollen datos sobre mámoas e dólmenes existentes no concello nos Montes da Pega e na parroquia de Brexo.
Esta época é a da cosntrución de dólmenes.
En Galicia os dólmenes reciben diferentes nomes- medoña, medorra, anta, mámoa, segundo se refira ás pedras que forman a estructura ou ao conxunto funerario. Cando falemos de "anta" estarémonos a referir áo espacio interno, a chamada cámara. O termo "mámoa" refírese ao túmulo, ne dicir, ao conxunto formado polas pedras e terra que o cubren e esconden no seu interior unha cámara foormada por grandes pedras.
No concello consérvanse mámoas (montículos de terra que soterran un dolmen co correspondente enterramento) en Santa María de Vigo e unha necrópole megalíttica entre os concellos de Cambre, Carral e Culleredo.
Existe tamén un posible MENHIR ou pedrafita que marca os límites entre catro parroquias, o chamado Marco da Fonte Salgueiras, en Altamira.
Existen documentos da época medieval no que se recollen datos sobre mámoas e dólmenes existentes no concello nos Montes da Pega e na parroquia de Brexo.
IDADE DO BRONCE ATLÁNTICO
Arredor do ano 2500 a.de C o home comeza a descubrir os metais.
No Museo Arqueolóxico de Santo Antón consérvase unha espada atopada no rio Mero.
O home emprega
os metais non so para a actividade bélica, senon para a actividade económica ,
o que supón un importante avance.
A este periodo
corresponden tamén os PETROGLIFOS da Pena da Nosa Señora os do Castro de Sigrás ou
os de Gosende. Os motivos que aparecen neles son esquemáticos(coviñas, liñas,
formas de cruz...) o que fai que sexan dificiles de interpretar.
IDADE DE FERRO
É neste período
final da Prehistoria cando podemos falar dunha organización social máis
complexa e organizada: a cultura castrexa . Os cambreses desta época vivían en
“castros” dos que dan testemuña os nove existentes na actualidade: Sigrás,
Cambre, Armental, Pravio, Meixigo, Gosende , Vigo e Frais(en Cecebre).
RECONSTRUCIÓN DO CASTRO DE ARMENTAL
Estes castros
están situados en outeiros(zonas altas). Nas abas destes outeiros sitúanse os
foxos e parapetos de carácter defensivo. A zona máis alta, denominada “croa”
acollía un espazo plano rodeaado por
murallas de pedra e terra en suxo interior se construían as vivendas que nesta
época tiñan forma circular e eran de pequeño tamaño. Ademais aí situaban tamen
os almacéns, fornos, fontes ou alxibes para recoller e aproveitar as augas da
chuvia. Nalgúns aparecen ruas moi rudimentarias. A situación dos castros en
zonas tan elevadas e a complexidade da súa construción implican unha
especialización no traballo e un claro reparto de tarefas.
Trataríase
dunha sociedade altamente xerarquizada onde o papel da muller aparecería como o
soporte da economía doméstica, partifipando e organizando as tarefas agrícolas,
recollida de froitos, sementes e confección da roupa.
Atopáronse
restos relacionados coa vestimenta propia dos seus habitantes e as técnicas
para a a súa elaboración: teas de liño feitas en teares verticais, fusrolas
de barro para os fusos, epsas para
suxeitar os fíos...A vestimenta dos habitantes destes castros incluia saio de liño
e capa de la,calzaban, tanto homes como mulleres, botas de medio cano , altas,
feitas de coiro e reforzadas con palla. e sabemos que gustaban moito dos
adornos, tanto para mulleres como para homes, como se evidencia pola cantidade de alfaias e xoias
conservados en numerosos castros.
Tamén muíños de
man, o que nos indica unha economía baseada na agricultura
VISITA MUSEO
VIRTUAL DE LA CULTURA CASTREXA : http://www.muvicc.es/
CASTRO DE
TARAMUNDI
VESTIMENTA
GUERREIRO CASTREXO
martes, 18 de septiembre de 2012
Suscribirse a:
Entradas (Atom)